Kung Bakit Kayumangi ang mga Pilipino

            Minsan tinanong ko ang aking nanay kung bakit kulay-kayumanggi ang kulay ng balat ko tulad ng balat nila ni Tatay, ng kapatid ko at ng mga kalaro ko.
Isang magandang kwento ang kanyang isinagot sa tanong kong ito.
Sinimulan niya ang kwento sa paglikha ni Bathala ng ibat-ibang bagay sa daigdig.

Ayon sa nanay ko, dating nag-iisa sa daigdig si Bathala.
Malungkot si Bathala sa kanyang pag iisa kaya nilikha niya ang liwanag.
Pagkatapos, Nilikha niya ang langit at lupa.
Ngunit hindi parin nasiyahan si Bathala kaya nilikha naman niya ang araw, buwan at bituin.
Nilikha rin niya ang ilog, sappa, talon at dagat.

Maganda na ang daigdig ngunit wala pa ring buhay ito, " wika ni Bathala.
Kaya nilagyan niya ang lupa ng mga pananim, mga punong kahoy at mga bulaklak.

Isinabog niya ang mga ibon, paruparo at mga kulisap na naglipad-lipad sa himpapawid.
Idinagdag pa ni Bathala ang ibat-ibang hayop sa lupa at pinalangoy niya sa dagat at mga ilog ang ibat-ibang isda.
Nasiyahang pinagmasdan ni Bathala ang kanyang mga nilikha.

"Makulay at may buhay na ang daigdig. 
Sayang ag kagandahang ito kung walang makakakita nito.
Sayang kung walang mag-aalaga at maninirahan sa daigdig",
wika ni Bathala. 
     "Gagawaako ng tao. Gagawin ko siyang kamukha ko"

Dumakot si Bathala ng malaing tipak na lupa.
Minasa niya ito at saka nilinok.
Pagkatapos inilagay niya ito sa pugon upang lutuin.
Naghintay siya ng ilang sandali.
Dahil sa kasabikang makita kaagad ang taong kanyang ginawa,
kinuha agad niya ito sa pugon.


"Ay!
Maputla ang kulay!
Hilaw pa ang pagkaluto.

Malaki siguro ang tipak ngnilinok kong lupa kaya hindi agad naluto." wika ni Bathala.

Muling dumakot ng Lupa si Bathala.
Maliit ito kaysa sa una niyang ginawa.
Muli niyang nililok at pagkatapos ay inilagay niya ito sa pugon.


"Ngayon, lulutuin ko ito sa pugon nang matagal.
Hindi ko kaagad hahanguin upang hindi mahilaw tulad ng isang taong ginawa ko," sabi ni Bathala.

At binantayan ni Bathala ang pagluluto sa pugon.
Dahil sa kapaguran, nakatulog si Bathala.
Nagising lamang siya dahil sa amoy ng nasusunog na putik.
Madali niyang hinango ito sa loob ng pugon.

"Naku, nasunog!
Lubhang nangitim ito dahil sa pagkasunog,"

Sa ikatlong pagkakataon
mulig dumakot ng putik si Bathala.
Katamtaman lamang ito.
Hindi malaki at hindi rin maliit.
Pagkatapos, inilagay niya ito sa pugon at binantayan niya ito nang mabuti.

Isinaalang alang niya ang haba ng oras sa pagluluto.
Nang inaakala niyang ito'y luto na ay saka niya hinango.

"Kayganda!
Tamang-tama ang sukat at anyo.
Tamang-tama rin ang pagkakaluto nito",
"hindi sunog, hindi hilaw, kayumangging tunay."

Mula sa tatlong uri ng ginawang tao ni Bathala nagmula ang iba't ibang lahi ng tao sa daigdig.

Ang lahing puti ay nagmula sa unang tao na ginawa ni Bathala. Malalaki at mapuputi.
Ang lahing itim ay nanggaling naman sa ikalawang taong ginawa ni Bathala - maliliit at maiitim.
Nagmula naman sa ikatlong taong ginawa ni Bathala ang lahing kayumanggi.

Nagpasalamat ako kay Nanay nang matapos ang kanyang kwento.
Tiningnan ko ang aking balat at saka ko sinabi sa kanya ang ganito. "Maganda pala ang kwento na nagpapaliwanang sa pagiging kayumangi ng mga Pilipino. Maipagmamalaki ko po pala na ako'y Pilipino at kabilang sa lahing kayumanggi."


 Tumango ang mahal kong ina bilang pag sang-ayon sa siabi ko.
source: Batayan at Sanayang Aklat sa Pagbasa sa Filipino sa Ikalawang Baitang. YAKAL 2. YAman ng KAisipan at lengguwaheng Filipino.
images source : http://mattersmost.deviantart.com/art/ang-BAYANIHAN-204834296